hostibus in mediis

1) находящийся посреди, средний ( digitus Q); срединный, центральный (pars urbis, locus C)

2) промежуточный (medii dies L; medium inter aequum et utile L)

3)

а) существенный, относящийся к сущности ( hoc est ex mediā philosophiā C)

б) глубокий ( in medio dolore VF)

4) посредственный, заурядный, обыкновенный, неважный (orator C; ingenium T)

5) умеренный ( magnitudo Scr)

6) беспристрастный, нейтральный

7) общий, общественный ( officium C), общедоступный ( mediae telluris opes VF)

8) двусмысленный, неопределённый (responsum L; vocabula AG)

9) посредничающий, выступающий посредником ( medium paci se offerre V)

10) рядовой, простой (vulgus, plebs O)

11) половинный (sc. pars Vr, Pall; aurum medium alicui reddere Capit)

12) мешающий, путающийся (aliquis m. occurrit V)

immiscĕo ( inm-), scŭi, xtum, or stum, 2 (archaic inf. pres. pass. immiscerier, Verg. G. 1, 454) v. a. [in-misceo], to mix in, intermix, intermingle, blend (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.).

Lit.:

semina farinae,

Col. 11, 3, 5; 12, 20, 3; 12, 38, 6 sq.:

vos meorum militum corpori immiscui,

Curt. 10, 3, 10:

elephanti per modica intervalla agmini immixti,

id. 8, 12, 7:

manus manibus,

Verg. A. 5, 429:

summis ima,

Ov. M. 7, 278:

sin maculae incipient rutilo immiscerier igni,

Verg. G. 1, 454:

immixta corporibus semina,

Lucr. 3, 393; cf. id. 1, 877:

immixtus castris hostium,

Vell. 1, 2, 1:

mediis se immiscuit armis,

Verg. A. 11, 815; cf.:

feminas metus turbae virorum immiscuerat,

Liv. 22, 60, 2:

se nubi atrae,

Verg. A. 10, 662.—

Transf., to cling to:

vestis immiscet cutem,

Sen. Herc. Oet. 829.—

Esp.: se immiscere, or immisceri, to join, unite with any one, associate with:

turbae servientium,

Tac. Agr. 4, 40:

turbae sacricolarum,

id. H. 3, 74:

manipulis,

id. Agr. 28:

cur immisceri sibi in cavea patres plebem nollent,

Liv. 34, 54, 6:

equites se peditibus,

id. 31, 35, 5:

ita se immiscuit mediis,

id. 39, 31, 8:

se hostibus,

id. 9, 36, 4:

veteribus militibus,

id. 40, 38, 11; 7, 12, 4; 3, 50, 10:

vadimus immixti Danais,

Verg. A. 2, 396:

se alienae familiae venali,

Quint. 7, 2, 26; cf.:

se pavonum gregi,

Phaedr. 1, 3, 7.—

Trop.

In gen.:

caelestibus immisceri,

Sen. ad Helv. 1, 8:

si virtuti se voluptas immiscuisset,

id. Vit. Beat. 7, 2; id. Ep. 87, 27:

vera falsis,

id. ib. 90, 29:

sic enim vitia virtutibus inmixta sunt,

id. ib. 114, 12:

non fugienda petendis Immiscere,

Hor. S. 1, 2, 76:

quibus necessitudinibus immiscere te mihi parem,

Tac. A. 4, 40 fin.:

immixtaque vota timori,

Ov. H. 6, 73:

nec parvis periculis immixtus,

Tac. H. 4, 85.—

Esp.

To mingle, associate, connect one thing with another:

sortem fortunae regnique sui cum rebus Romanis,

Liv. 45, 14, 3 (dub. Weissenb. ex conj. miscuisset).—

Se immiscere (immisceri) alicui rei, to take part in, concern one's self with, meddle with:

fero et contionibus et comitiis se immiscere,

Liv. 34, 2, 1; cf.:

ne adfinitatibus, ne propinquitatibus immisceamur,

id. 4, 4, 6:

ne Philippus rebus Graeciae immisceretur,

id. 27, 30, 5:

cum se immiscuissent colloquiis montanorum,

Liv. 21, 32, 10:

Fidenati bello se jam ante immiscuerant,

id. 5, 8, 6:

se negotiis alienis,

Dig. 3, 5, 3 fin.:

se bonis hereditariis,

Gai. Inst. 2, 163.

immiscĕo ( inm-), scŭi, xtum, or stum, 2 (archaic inf. pres. pass. immiscerier, Verg. G. 1, 454) v. a. [in-misceo], to mix in, intermix, intermingle, blend (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.).

Lit.:

semina farinae,

Col. 11, 3, 5; 12, 20, 3; 12, 38, 6 sq.:

vos meorum militum corpori immiscui,

Curt. 10, 3, 10:

elephanti per modica intervalla agmini immixti,

id. 8, 12, 7:

manus manibus,

Verg. A. 5, 429:

summis ima,

Ov. M. 7, 278:

sin maculae incipient rutilo immiscerier igni,

Verg. G. 1, 454:

immixta corporibus semina,

Lucr. 3, 393; cf. id. 1, 877:

immixtus castris hostium,

Vell. 1, 2, 1:

mediis se immiscuit armis,

Verg. A. 11, 815; cf.:

feminas metus turbae virorum immiscuerat,

Liv. 22, 60, 2:

se nubi atrae,

Verg. A. 10, 662.—

Transf., to cling to:

vestis immiscet cutem,

Sen. Herc. Oet. 829.—

Esp.: se immiscere, or immisceri, to join, unite with any one, associate with:

turbae servientium,

Tac. Agr. 4, 40:

turbae sacricolarum,

id. H. 3, 74:

manipulis,

id. Agr. 28:

cur immisceri sibi in cavea patres plebem nollent,

Liv. 34, 54, 6:

equites se peditibus,

id. 31, 35, 5:

ita se immiscuit mediis,

id. 39, 31, 8:

se hostibus,

id. 9, 36, 4:

veteribus militibus,

id. 40, 38, 11; 7, 12, 4; 3, 50, 10:

vadimus immixti Danais,

Verg. A. 2, 396:

se alienae familiae venali,

Quint. 7, 2, 26; cf.:

se pavonum gregi,

Phaedr. 1, 3, 7.—

Trop.

In gen.:

caelestibus immisceri,

Sen. ad Helv. 1, 8:

si virtuti se voluptas immiscuisset,

id. Vit. Beat. 7, 2; id. Ep. 87, 27:

vera falsis,

id. ib. 90, 29:

sic enim vitia virtutibus inmixta sunt,

id. ib. 114, 12:

non fugienda petendis Immiscere,

Hor. S. 1, 2, 76:

quibus necessitudinibus immiscere te mihi parem,

Tac. A. 4, 40 fin.:

immixtaque vota timori,

Ov. H. 6, 73:

nec parvis periculis immixtus,

Tac. H. 4, 85.—

Esp.

To mingle, associate, connect one thing with another:

sortem fortunae regnique sui cum rebus Romanis,

Liv. 45, 14, 3 (dub. Weissenb. ex conj. miscuisset).—

Se immiscere (immisceri) alicui rei, to take part in, concern one's self with, meddle with:

fero et contionibus et comitiis se immiscere,

Liv. 34, 2, 1; cf.:

ne adfinitatibus, ne propinquitatibus immisceamur,

id. 4, 4, 6:

ne Philippus rebus Graeciae immisceretur,

id. 27, 30, 5:

cum se immiscuissent colloquiis montanorum,

Liv. 21, 32, 10:

Fidenati bello se jam ante immiscuerant,

id. 5, 8, 6:

se negotiis alienis,

Dig. 3, 5, 3 fin.:

se bonis hereditariis,

Gai. Inst. 2, 163.

augēsco, auxī, ere (Inchoat. v. augeo), zu wachsen anfangen, I) im Wachstum zunehmen, gedeihen (Ggstz. minui), semina dicuntur temperatione caloris oriri et augescere, Cic.: multa, quibus animantes alantur augescantque et pubescant, Cic.: quae (uva) et suco terrae et calore solis augescens primo est peracerba gustatu, Cic.: augescunt corpora dulcibus atque pinguibus et potu, minuntur siccis et aridis frigidisque ac siti, Plin.: ut corpora nostra lente augescunt, cito exstinguuntur, sic etc., Tac. – II) im weitern Sinne: a) dem Umfange od. der Höhe nach zunehmen, wachsen, α) übh.: unde mare et terrae possent augescere, Lucr. 2, 1109: Nilus spatium augescentium terrarum in vicina vada promovet, Mela 2, 7, 6 (2. § 104). – β) v. Gewässern, zunehmen, steigen, anschwellen (Ggstz. minui), Nilus aliis amnibus augescit atque alitur, Mela: cuius (oppidi) putei crescente aestu minuuntur, augescunt decedente, mediis temporum immobiles, Plin.: augescente flumine, Tac. – b) der Menge nach, sich mehren, überhandnehmen, occurrendum augescentibus vitiis, Plin. ep. 9, 37, 3. – c) dem Grade nach zunehmen, wachsen, α) physisch: fames acer augescit hostibus, Enn. bell. Punic. fr. inc. IX. p. 18 V. (b. Prisc. 5, 17). – β) politisch, zunehmen, gedeihen, erstarken (Ggstz. minui, imminui), augescunt aliae gentes, aliae minuuntur, Lucr.: qui

————

rem Romanam Latiumque augescere (al. augiscere) voltis, Enn. tr.: eo res eorum auxit, Cato fr.: cum hostium res tantis augescere rebus cerneret, suas imminui, Liv.: ignoscundo populi Romani magnitudinem auxisse, Sall. fr. – γ) geistig u. moralisch, zunehmen, steigen, wachsen, Iugurthae Bestiae ceteris animi (Mut) augescunt, Sall.: mihi quidem cotidie augescit magis de filio aegritudo, Ter.: augescente superstitione, Tac.